Hoe vind ik de juiste balans in een duurzaam leven?

Hoe blijf ik eerlijk en rechtvaardig naar mezelf en de wereld? Maar blijf ik ook nog genieten van bepaalde dingen in het leven? Wanneer ben ik hypocriet? En waar ligt precies mijn grens? Ben ik niet te streng voor mezelf? Is niet alles wat ik al doe mooi meegenomen? Dit zijn vragen die ik mezelf de afgelopen maanden vaak gesteld heb. Sinds ik mijn leven aan het verduurzamen ben, spelen dit soort onderwerpen een steeds grotere rol in mijn leven. En in mijn hoofd. Ik vind het soms lastig om hier antwoord op te geven. Misschien omdat ik het antwoord nog niet heb. Toch vind ik het belangrijk om hier juist aandacht aan te besteden. Niemand is immers perfect. Let’s get real!

Mijn oude (niet duurzame) leven

Als je mij een paar jaar geleden had gevraagd hoe belangrijk ik een duurzaam leven vond, had ik waarschijnlijk geantwoord met ‘helemaal niet’. Ik at vlees, kocht al mijn kleding bij de grote winkelketens, ging meerdere keren per jaar op vakantie. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik was mezelf nergens van bewust. Ik leefde ‘gewoon’ mijn leven. Het afgelopen jaar heb ik dus voor mezelf al een grote omslag gemaakt. Ik ben veel bewuster geworden van de wereld waarin we leven. En het voelt voor mij beter om hier ook naar te handelen. Soms vind ik het echter lastig om een grens te hebben voor mezelf. Wat blijf je nog wel doen, ondanks dat het misschien niet zo goed is? Ik bedoel, ik ben ook niet heilige maria herself. En ik ga ook niet een of andere moraalridder uithangen. Maar waar ligt deze grens voor mezelf? Ik vind het lastig.

De mindset voor een duurzaam leven

Echter zijn er veel factoren die mij helpen een keuze te maken. Iedere situatie is anders, dus iedere situatie verdient een eigen keuze en oordeel. Het wil niet zeggen dat als je het ene doet, dat je dan automatisch het andere ook moet doet. Ik ben er achtergekomen dat duurzaam leven een andere mindset vereist. Een mindset die niet kijkt naar wat die ‘mist’, maar naar alles wat je wel bezit. Ook voelt het niet als ‘missen’. Het wordt gewoon deel van een nieuwe levensstijl. Als je dit gevoel hebt, dan weet je dat het goed zit. Dat je op een manier aan het leven bent, die voor jou werkt. En als je wel iets ‘mist’, dan is het misschien een teken dat je het niet op moet geven.

Social media

Het feit dat ik mijn leven deel op deze blog, maakt het vaak ingewikkelder. Want ik ben een groot voorstander van practise what you preach. Als ik zelf nog niet geheel duurzaam leef, kan ik er dan al wel over posten? En schrijven? Is dat hypocriet? Van de andere kant heb ik nooit gezegd dat ik geheel duurzaam leef. Ik laat alternatieven zien en ik probeer awareness te creëeren voor de situatie.

Daarnaast schrijf ik nu eenmaal over mijn leven en dit speelt er momenteel in mijn leven. Het is mijn leven, mijn transformatie en mijn verhaal. Waarom zou ik het niet delen? Ook merk ik dat ik het ook super leuk vind om andere hun journey te volgen. Het helpt me op een andere manier te kijken naar dingen. En maakt me enthousiast over deze manier van leven. Als ik erover nadenk dat deze mensen mij helpen, dan heb ik dat effect misschien ook op anderen.

Hokjes denken

Ik denk ook dat we als maatschappij te veel in hokjes zijn gaan denken. Dat er te veel naar stereotypen wordt gekeken. Als je geen vlees eet en links stemt, houdt dat niet direct in dat je de hele dag op blote voeten in een moestuin loopt, je lichaamshaar laat staan en Greta Thunberg als god ziet. Het lijkt soms alsof er een bepaalde onzichtbare maatschappelijke checklist is. Als je bepaalde keuzes maakt, wordt er automatisch voor jou ingevuld wat daar allemaal bij past. Het is echt allemaal niet zo zwart-wit. Zoals ik net als zei, alle keuzes verdienen een eigen oordeel. Als je het ene doet, hoef je niet per se het andere ook te doen. Alles is een keuze. En er is geen goede of foute keuze.

Juiste balans in een duurzaam leven

Want het gaat uiteindelijk allemaal om de juiste balans. En waar jij je goed bij voelt als individu. Het is niet zwart-wit. En dat is het nooit geweest. We hebben het onszelf aangeleerd om zo te denken. Als iemand vegetarisch is en wel shopt bij de H&M is dat prima. Als iemand probeert duurzamer te leven, maar soms nog wel minder duurzame keuzes maakt is het prima. We moeten elkaar de ruimte geven om ons eigen pad te bewandelen op ons eigen tempo. Alleen op deze manier kun je er voor jezelf achterkomen wat je wel en niet doet. Wat goed voelt en niet goed voelt. En daar gaat het uiteindelijk om.