Ik ben deze maand de laatste periode van mijn hbo-studie Communicatie ingegaan. Ik heb een geweldige tijd gehad en zou willen dat mijn studie tien jaar duurde in plaats van vier. Als ik nu op verjaardagen, feestjes of andere sociale evenement kom en ik vertel dat ik bijna klaar ben, volgt al snel de vraag: ‘Goh, wat ga je hierna doen?’
To be honest, ik heb geen enkel idee. Een ding weet ik zeker: ik wil nog lang, heel lang niet werken. Maar wat wil ik wel? Ik denk dat ik best eeuwig student zou kunnen zijn. Ik vind studeren eigenlijk heel erg leuk en leren vind ik ook niet zo erg. Althans, dit maak ik mezelf enigszins wijs. Ik denk eigenlijk dat ik studeren leuk vind, omdat het veilig is. Ik weet dat ik kan leren en mijn tentamens haal. In de praktijk hoef ik het nog niet allemaal te kunnen, want ik ben immers nog ‘student’. In het werkveld heb ik deze vangrails niet meer. Ik ben een volledig medewerker en er wordt verwacht dat ik alles gewoon uit kan voeren. Ik word onzeker van verwachtingen. Als ik niet voldoe aan de verwachtingen, faal ik. Een van mijn angsten is falen. Om deze onzekerheid en de kans op falen te vermijden, blijf ik dus liever student. Veilig.
Toch zal ik ooit moeten gaan werken, maar ik wil eerst nog wat groeien op persoonlijk vlak. Misschien neemt dit ook al een stukje onzekerheid weg. Gewoon iets meer mensenkennis en levenservaring opdoen. Daarom wil ik werken nog even uitstellen. Maar wat wil ik in de tussentijd doen? Ik zou graag een paar maanden weg willen. Weg van het bekende. Het liefst alleen. Niet te ver, gewoon in Europa. Toevallig heb ik het afgelopen half jaar de minor Spaanse taal en cultuur gedaan en zou een cursus Spaans in Spanje een perfecte oplossing zijn. Dit is iets wat ik dan ook zeker overweeg om te gaan doen. Sterker nog, het is momenteel mijn enige plan na het halen van mijn diploma deze zomer.
Natuurlijk kan ik niet voor altijd in Spanje blijven. Aan een taalcursus in Spanje hangt een minder leuk prijskaartje. Dit plan kan dus maar voor max. 2 á 3 maanden. Misschien daarna toch maar een master? Ik wil, zoals het er nu uitziet, niet eens iets met mijn hbo-studie communicatie gaan doen. Ik was 17 toen ik moest kiezen en was destijds echt nog een kindje. Wist ik veel wat ik leuk vond. Ik koos communicatie, omdat het breed was. Ik zat er zo op m’n plek dat ik nooit meer weggegaan ben. En nu zit ik ineens in de vierde. Ik wil eigenlijk iets maatschappelijkers gaan doen. Misschien vind je me wel een geitenwollenstokken-typje, maar ik wil iets betekenen voor mens en maatschappij.
Met mijn hbo-studie kom ik niet in aanmerking voor veel maatschappelijke masters. Nu is er een master waar ik wel voor in aanmerking kom, namelijk Management Of Cultural Diversity. Deze master sluit aan op mijn huidige studie en heeft een maatschappelijk tintje. Maar wil ik eigenlijk wel naar de universiteit? Heb ik wel zin om me weer helemaal te gaan verdiepen in statistiek? Ben ik wel slim genoeg voor de universiteit? En wat wil ik eigenlijk worden later? Heeft het dan wel zin om veel moeite in een master te gaan steken? Zo-veel vragen.
Dit is voor het eerst in mijn leven dat ik niet weet wat de toekomst mij gaat brengen. Ik denk dat het de onzekerheid van de toekomst is, wat mij angstig maakt. Ik had altijd een toekomstplan. Tot nu. Daarnaast ben ik een echte controlfreak. Ik wil altijd de touwtjes in handen hebben. Nu heb ik de touwtjes wel in handen, alleen ik weet niet wat ik ermee moet doen. Of beter gezegd, wat ik ermee wil doen. Misschien is dit wel het moment in mijn leven dat ik de touwtjes los moet laten. Misschien is dit juist wel een les, een leermoment. Het is voor mij, als controlfreak, heel moeilijk om het leven te laten lopen zoals het loopt.
Zoals je kunt lezen: ik heb nog geen idee wat ik wil doen na mijn hbo-studie óf wat ik wil worden. Haha, ‘wat ik wil worden’. Ik denk hierbij meteen aan een beroep, maar misschien moet ik de focus leggen op wie ik wil worden als mens. Wow, dit klinkt diep haha. Ik wil een gelukkig mens worden, dat weet ik wel. Misschien moet ik op zoek gaan naar de dingen die mij gelukkig maken. Het is voor mij, denk ik, meer een mindset-ding. Ik wil in de toekomst sowieso minder materialistisch denken. Hiermee bedoel ik minder in doelen, prestaties en bijvoorbeeld beroepen denken. Als ik op deze manier ga werken aan mezelf, zal ik er uiteindelijk vast achterkomen wat ik wil.
Liefs, Yaika
Ben je benieuwd naar mijn vorige artikel? Check hem hier!
Yaika, die studie staat op nummer 1 van mijn masteropleidingen voor open dagen. Maybe you don’t get away from me that easily gurl hehe.
Auteur
Haha for real? Would love staying with you girl!!
Voor mij is het alweer een tijdje geleden dat ik afstudeerde, maar ook ik had aardig wat twijfels. Gun jezelf de tijd, kijk eens of je een meeloopdag kan doen bij die master en dan valt het uiteindelijk vanzelf wel op z’n plek!
Auteur
Het blijft lastig, maar ik ga zeker even de tijd nemen en ik ga kijken of een meeloopdag mogelijk is. Thanks voor de tip!
Lastig als je twijfelt over dit soort dingen, ik heb echt een uitdaging nodig in mijn werk.. en dat is maar bij weinig bedrijven te vinden. Veel dingen worden snel standaard.. leren en weer een opleiding pakken lijkt mij ook een stuk leuker.
Auteur
Ja, inderdaad. Ik heb precies hetzelfde. En daarbij komt ook nog eens kijken dat ik geen ‘9 tot 5’ type ben. Ik kan een master natuurlijk altijd proberen :).
Zo’n sterke meid als jij gaat er hoe dan ook komen, je kan veel meer dan je denkt lieverd!!! <3
Auteur
Ah zo lief! Appreciate this so much. En wat je zegt, ben (en kan) je zelf ook hè :).
Heel herkenbaar. Ook ik studeer liever als werken. En natuurlijk ben je slim genoeg voor de universiteit, je hebt je bachelor. Of dat nu van een hogeschool of uni is, maakt geen verschil. De vraag of je zin hebt in de inhoud van de studie, ja.. dat lijkt me belangrijker. Maar eerst een cursus over de grens, lijkt me een goede ervaring.
Veel succes.
Auteur
Dankjewel voor je reactie. Wat lief! Ik denk dat het inderdaad verstandig is om mezelf eerst goed te verdiepen in de inhoud van de master. Een cursus in het buitenland lijkt me momenteel ook een ideale tussenoplossing.
Heel herkenbaar verhaal! Ik ben zelf nu een half jaar afgestudeerd van de universiteit. In mijn afstudeerfase zag ik het zwarte gat na mijn studie langzaam dichterbij komen… Ik heb op de universiteit toen workshops gevolgd over je toekomst na je studie. Misschien biedt jouw hogeschool ook zoiets aan? En als je niet weet of een universitaire master wat voor je is, kun je altijd een afspraak maken met de studieadviseur van die opleiding. Die kunnen je meer over de opleiding vertellen natuurlijk, maar je kunt ook met hem/haar over je zorgen praten. Dat kan helpen om alles wat meer op een rijtje te krijgen.
Uiteindelijk viel het zwarte gat voor mij heel erg mee, ik vond vrij snel een uitdagende baan. Uiteindelijk komt alles goed!
Auteur
Bedankt voor je tips! Volgens mij heb ik bij mij eigen opleiding geen studieadviseur, maar ik kan inderdaad ook gewoon bij de universitaire master kijken of zij een studieadviseur hebben. Hier had ik zelf eigenlijk nog niet aan gedacht, dus bedankt hiervoor :). Fijn om te lezen dat het bij jou alles is meegevallen en dat alles op zijn pootjes terecht is gekomen. Dit geeft weer nieuwe hoop en moed!
Hii!
Het is zo fijn hoe erg ik me kan vinden in alles wat je zegt! Op het moment ben ik aan het afstuderen, 21 jaar, ik zou het liefste weer 17 zijn en opnieuw een opleiding kiezen. De druk is zo hoog om een keuze te maken, maar ik weet echt niet wat!
Ik ben erg benieuwd wat je uiteindelijk bent gaan doen!
Groetjes 🙂